W tym roku Wieluń przywitał nas upałem, bardzo piaszczystym terenem, oraz kiepskimi wynikami... Niestety jak na razie był to nasz najgorszy maraton w sezonie. Głównie dlatego, że przez całe dwa tygodnie po Zdzieszowicach nie mieliśmy czasu na zorganizowanie treningów. Ojciec miał pełno wyjazdów, a ja pełno wkurzającej nauki w szkole. Trasa niby bardzo łatwa, bez trudnych technicznych odcinków, ale i tak dała wszystkim w kość... Sam początek trasy zniknął gdzieś w tumanach gigantycznego kurzu i pyłu. Widoczność spadła do zaledwie 3-4 metrów na przód. Potem zrobiło się lepiej, ale nadal w powietrzu unosiło się pełno kurzu. Gdzieś w połowie trasy zaliczyłem niegroźną glebę. Koła zaklinowały mi się w piachu, noga poślizgnęła się na nasypie, straciłem równowagę i poleciałem tak ładnie przez plecy na pole. Oczywiście szybko się pozbierałem i jechałem dalej. Finiszu nie zapomnę nigdy... Łapały mnie tak straszne bolesne skurcze łydek, że nie mogłem wytrzymać. Na mecie miałem mroczki przed oczyma i myślałem, że stracę przytomność. Ale taki właśnie jest ten sport :)
Rowery kręciły mnie od zawsze. Pamiętam jeszcze moje czasy dzieciństwa kiedy posiadałem mój ukochany zielony rower, którym codziennie jeździłem po okolicznym parku. Dopiero w 2008 roku przerodziło się to wszystko w głęboką pasję, bez której trudno mi się obejść. Uwielbiam przemierzać długie trasy, czuje się wtedy niesamowicie szczęśliwy i wolny. Moim zdaniem rower to coś więcej niż tylko rama i dwa koła. Każdy rower ma duszę, swój własny charakter jazdy i tą małą iskierkę dzięki której aż chce się jeździć.
"Życie bez roweru powoduje raka i choroby serca"